Moderator: Moderatorzy
kofi,oraz tu:Należy jednak podkreślić, że ich brak nie wyklucza celiakii, zwłaszcza u osób dorosłych i u bardzo małych dzieci, gdyż część chorych nie wytwarza w ogóle przeciwciał, co więcej – obecność przeciwciał w surowicy krwi nie zawsze oznacza zmiany w jelicie cienkim upoważniające do rozpoznania choroby. Dlatego do pełnego rozpoznania konieczne jest wykonanie biopsji jelita cienkiego.
Biopsja jelita cienkiego jest kluczowym etapem w diagnostyce celiakii. Wykonuje się ją endoskopowo podczas gastroskopii. Pacjent połyka miękką sondę z małą kamerą na końcu, dzięki której lekarz zagląda do wnętrza jelita i pobiera jego maleńkie fragmenty do badania (przynajmniej 4). Zabieg nie jest bolesny, choć nie należy do przyjemnych. U małych dzieci przeprowadza się go w znieczuleniu ogólnym. W pobranych wycinkach ocenia się stopień zaniku kosmków w tzw. skali Marsha (od I do IV).
wynik biopsji jak objawy kliniczne wskazują, że jak najbardziej COŚ Ci jest.Czuję się jak hipochondryczka, której tak na prawdę nic nie jest
Wiecie, ja to zmęczenie i stany depresyjne łączyłam z milionem innych spraw, poza tym nigdy nie miałam za wiele siły i byłam raczej taka mimoza, więc to nawet nic nowego. Nie jadłam dużo glutenu, bo zauważyłam, że mam od niego katar (mam "całe życie"), więc objawów gastrycznych nie odczuwałam dotkliwie, anemii nigdy dotąd - to jest znak, że coś niehalo. Idę w marcu do hematologa, boję się przyznać, że jestem weganką, bo może uznać, że to wina diety i pewnie na nic będzie tłumaczenie, że zawsze miałam piękne wyniki i kiedyś oddawałam nawet krew (potem mnie zdyskwalifikowali bo mam szmery w sercu, zawsze miałam). Gastrolog wysunął hipotezę, że to może przez te szalone miesiączki (od jakiegoś czasu biorę ten lek na zmniejszenie krwawienia, teraz dostałam w płynie), więc są już mniej szalone. O lambliach czytałam, nikt nie podejmuje tego wątku (moja gin. - mam wrażenie, że ona wie więcej, niż ten gastrolog i rodziiny razem wzięci). W każdym razie ciężko mi się przyzwyczaić do tej myśli, że to celiakia i wczoraj znów się poryczałam po powrocie od lekarza, chociaż tym razem był dość uprzejmy. Z komputerem nadal ma problem. 
Wiesz, ile ja łez wylałam, jak się okazało, że mój syn ma celiakię? Myślę, że to normalne na początku. Człowiek nie zna tematu, czuje się zagubiony, wydaje mu się, że został sam z problememkofi pisze:W każdym razie ciężko mi się przyzwyczaić do tej myśli, że to celiakia i wczoraj znów się poryczałam po powrocie od lekarza, chociaż tym razem był dość uprzejmy. Z komputerem nadal ma problem.
Ważne, żebyś czytała, szukała, pytała 
